عفاف، شکرانه جمال (۱)

زیبایی و جمال، نعمتی خداداد است.

عفاف و پاکدامنی و پرهیز از گناه هم شکرانه و زکات این نعمت الهی است.

چه بسیاری آنان که اسیر «چاه زیبایی» و گرفتار «کمند جمال» خویشند اگر کسی به خاطر زیبایی رخسار و دلفریبی چهره و اندام به گناه افتد یا دیگران را به گناه اندازد حق این نعمت را ادا نکرده است.

حضرت یوسف (ع) زیبا بود، اما عفاف ورزید و در خلوتکده هوس زلیخا به یاد خدا بود تا به آن مقام رسید «ابن سیرین» آن جوان زیبا چهره هم که به دام هوس یک زن گرفتار شد با تدبیر از آن مهلکه گریخت و به خواسته نامشروع آن زن، «نه» گفت تا به آن کرامت نائل شد.

جمال و برخورداری، هرگز مجوز ارتکاب گناه و افتادن به دام و دامن آلودگی و افکندی دیگران به باتلاق فساد نمی شود.

خداوند در میان جوانان و زیبارویان، آن قدر نمونه های عفاف و پاکدامنی دارد که به رخ انسان بکشد و راه بهانه را بر معصیتکار ببندد.

خیلی خوبرویان در تاریخ بوده اند که هم «مال و جمال» داشته اند و هم «عفاف و کمال»هرگز مباد که نعمت برای ما نقمت گردد.

اگر عفاف و پاکدامنی را به خوبیهایتان بیفزایید امتیازتان بیشتر می شود.