نویسنده: استاد احمد مفتی زاده
به این مطلب اشاره ای شد که بسیاری از مسلمانان مجذوب پدیده تشکیلاتی حزب و گروه اند. در نظر آنان خود این امر ارزش ذاتی یافته. حال آنکه این گونه نیست. این اشاره به همین خاطر است.
به طور ساده، می توان گفت: دلایل بسیاری وجود دارد که این نوع فریفتگی مردم نسبت به حزب، گروه و تشکیلات، بسیار باطل، غیر مکتبی و، ناآگاهانه است.
یک دلیل ساده برای اثبات بطلان این رویکرد توجه به این نکته یا پرسش است که حزب و تشکیلات باید توسط چه اشخاصی تأسیس شود؟
با چه انسان هایی؟
اگر حزب و تشکیلات اسلامی است، باید انسانهایی آن را تأسیس کنند که واقعا نمودار فکر و تربیت اسلامی باشند، در غیر این صورت، اگر تشکیلات به وسیله انسان های نیمه پخته و ناپخته تأسیس شود، پیداست آن تشکیلات ناپخته است. علت آن همه انشقاق و انشعاب هم که در احزاب و گروهها رخ می دهد، همین است.
ضوابط مورد نظر اعم از صحیح و ناصحیح یا خوب و بد را، از همان ابتدا همه مانند هم درک و قبول نکرده اند.
به طور کلی، وقتی تشکیلاتی را به نام اسلام تأسیس کنیم، باید اشخاص ما واقعا نمونه و سمبل فکر و پرورش اسلامی باشند. در آن صورت، تشکیلات ما اسلامی می شود.
حال، وقتی هنوز پرورش اشخاص ما کامل نشده است، پیدا است این کار حالت تشکیلات زدگی و تشکیلات پرستی، به خود می گیرد؛ به طوری که قالب بدون محتوا درست می شود. همانند دنیای ما که در نظر مردم قالب مهم تر از محتوا شده است.
از دیدگاه قالب گرایی سازمان سیا باید از نظر مردم بسیار مطلوب و خوشایند باشد: بزرگترین تشکیلات را دارد، اما محتوای آن چیست؟ جنایت و خیانت!
اگر قالب و ظاهر تا این اندازه اهمیت پیدا کند، معلوم نیست محتوای آن فاسد نباشد، معلوم نیست آن قالب با پست ترین و پوچ ترین محتواها پر نشود؛ به هرحال، اگر بخواهم این مطلب را به طور کامل توضیح دهم، بسیار طولانی می شود.
می خواهم فقط اشاره ای بکنم حالت فریفته شدن نسبت به تشکیلات، موجب این توضیح مختصر درون پرانتز شد.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
منبع: کتاب دین و انسان ، جستاری مقدماتی در مفهوم دین و انسان