به مناسبت سالیاد شهادت استاد ناصر سبحانی

بانام ویاد خدای شهید
حمدوثناوسپاس خاص رب العالمین است نه ارباب” جبارولئیم”فریادرس وفرمانروای جهان هستی تنها اوست وما ، تنهاوتنها دربرابر او سربه عبادت وعبودیت فرودآوریم وتنها ازاو یاری طلبیم، آنهم نه نیازهای حقیر وخواست های خودخواهانه ودنی، بلکه هدایت یافتن برصراط مستقیم، راه انبیاء وصدقین وشهداوصالحین، راه بندگانی که درعشق می گدازند وباخدا پیمان می بندند، به دیده تزکی می بینند وبادل حکمت می فهمند وازعبادت به جوهر ربوبیت می رسند ودرامر ونهی ، هجرت وجهاد خودوجهان را دگرگون می سازند.

یادنامه علامه شهید کاکه ناصر سبحانی (ره) تاریخ شهادت۶۸/۱۲/۲۸— محل شهادت سنندج—آرامگاهش شهر قروه

باری، اگرچه سخن گفتن وبه یادآوردن همواره وتابوده است گذشته ای را متذکر شده است، امااین سخن گفتن وبه یادآوردن نه مربوط به گذشته، که تماما حال است وشور،
بایاد کسی که به مصداق کلام پروردگار زنده است اما وجود پاک جسمانیش درمیان مانیست،
باری ، دراین فراق اگرچه…مارنج برده ایم ، زخم خورده ایم، محروم شده ایم ، امااو با”افضل الجهاد”به آرزویش دست یافت ،

مادرکلاس عشق به خدا، درحضور
” ناصر دین او ” درس عشق را آموختیم .
باری سکوت کن ، سکوت کن به یاد آنکه درشامگاه غریبانه جان سپرد.
فریاد کن به یادآنکه بازمزمه نام ” الله” به سوی او پرکشید…..
فریاد کن به یاد ” ندای ” آن شهید سرفراز.
فریاد کن به یادآنکه عاشقانه زخم خورد

سکوت کن تانجیبه ندیده اش با نجابت پدر آرام گیرد.
سکوت کن تاجان نصیره اش بایاد نصرت خدا آسوده گیرد.
سکوت کن تانسیبه اش درشکوه سجده های طولانی پدر غوطه ورشود.
سکوت کن تاامینه اش درپناه ایمان پدر به امن برسد.
سکوت کن تاهمسرش بربالهای خیال انگیز سکوت، لحظه های سرشار بودن درکنار اورابیاد آورد.
سکوت کن تاپدر داغدار ومادر جوان مرگش ازفضل دعاونیایش ولد صالح شان دربهشت شاد وکامیاب گردند
سکوت کن تا برادران وخواهران وبستگانش بایاد ذکر وشکر مدامش شاکر وسپاسگزار این سعادت خدادادی باشند.
وسکوت کن تاشاگردان وپیروانش بایاد درس عقیده وایمان سترگش بربال افکار واندیشه اش طی طریق نمایند.
باری خزان ممکن است سروها رابه تلاطم وادارد ،اما شکستن آنهارابی تردید نمی تواند.
خزان همیشه این آرزوی محال رابه گور خواهدبرد، اما سروها به کوری چشم خزان ایستاده وسبزند.
بارخدایا !تو شاهدی که : حیات او تفسیرکلمه” احسن عملا” درآیه۲ سوره ملک بود.
خدایا ! تودیدی که این فرزند ابراهیم ، این رهرو محمد(ص) چگونه اسماعیل گونه به مذبح آزمایش شتافت وپیروز مندانه جان داد، اوسوخت تاباستم فرمانروایان زمینی نسازد، اورفت تاایمان نرود، او چراغ عمرش راداد تا چراغ توحید خاموش نگردد.
خدایا! تودیدی که این اسطوره شهادت چگونه حیات دنیارابه بازی گرفت. تودیدی که اوباپرتاب آیه آیه وجود مبارکش دربستر زمان چگونه حیات ایمانی رامعناکرد.
خدایا!!! نامش موحد،کتابش: قرآن، معلمش پیامبر، پیامش:ایمان، جرمش: قیام، راهش: اسلام، درسش جهاد، سلاحش تقوی ومقصدش شهادت بود.
خدایا! درآن لحظه پرشکوه شهادتش، درآن دم که ملائک به استقبالش آمدند، دراین دم که مابه یادش نشسته ایم، بشارت بادترا که؛ فتبارک الله احسن الخالقین.
خدایا!! اکنون دگرباربه ملاّئک بفرما که به پاس این بنده موفق ورهرو صدیق: “
انی جاعل فی الارض خلیفه”
خدایا! اومعنای خلافت تودرزمین بود.
خدایا! توشاهد بودی که : بیدارمان کرد، آفتاب هدایت رانشانمان داد، مارا ازتاریک خانه های اذهان بیرون کشید وبه شکوه آفتاب میهمانمان کرد.
خدایا!اوقرآن راچنان تفسیرکرد که به عمل درآمد ودرتفسیر آیه شهادت خود نمونه شد!!!
خدایا! توشاهدبودی که او دربیان سختی های راه، دربیان نیزه های زهرآگین که به درازا وپهنای تاریخ سربرآورده اند، آنچنان وسیع وبادیدی مطمئن سخن گفت که: وقتی حدیث شهادتش راشنیدیم، گوئی فیلمی بود که ازنو می دیدیم.
خدایا!!تودیدی که عملش بیانگر ایمانش بود…
خدایا!! توخود می دانی که او باطل را قبول نداشت وآنهاهم اورا تحمل نکردند

خدایا! هرکس که یک بار سخنش راشنید، نه که اورا ندید، شیفته اش شدوخاک قبرستان قروه نیز که یک بار اورادر آغوش گرفت دشت کربلا شد.
باید که برسجاده اش نماز گذارد وازپرتو تفسیرقرآنش نورگرفت.
باید که یادش را گرامی ،راهش را پیمود وپیامش را به کارگرفت.
نبودن جسم مبارکش را پس از ۳۰ سال برآنانکه بودن خویش رادرپیمودن راه قرآنیش می بینند تسلیت می گویم.
منصورسبحانی- دوریسان ۹۸/۱۲/۲۸