مقایسه سیستم های اقتصادی در ارتباط با سرمایه گذاری

 موضوع

کاپیتالیسم

سوسیالیسم

اسلام

سرمایه از کجا تامین می شود؟

از طریق خلق پول توسط بانک ها، و ذخیره ی افراد و ذخیره ی شرکت های بزرگ از درآمد سالانه ی شرکت.

دولت از آنچه تولید می شود و در اختیارش قرار دارد، هر قدر لازم باشد برای سرمایه گذاری بر می دارد و اگر فشاری لازم است بر مصرف کنندگان است که کمربند هایشان را صفت تر کنند.

از طریق امر به جلوگیری از اصراف و تشویق به صرفه جویی داوطلبانه و ترغیب به کار زیادتر و تولید بیشتر.

اگر سرمایه گذار پول کم آورد چطور می تواند آن را تامین نماید؟

افراد می توانند پول لازم برای سرمایه گذاری را از طریق قرض و پرداخت ربا تامین نمایند. این پول های قرضی لازم نیست ذخیره ی افراد باشد که کاری متبلور شده ی پشتوانه ی آن است. می توان خلق شده ی بانک ها باشد که بدون پشتوانه و معمولا تورم زاست. 

از باز هم کمتر کردن مصرف مردم و استفاده از ذخیره های حاصله. یا قرض کردن از کشور های کاپیتالیست.

تنها از طریق مضاربه (شرکت با صاحب سرمایه) یا قرض الحسنه (قرض بدون بهره).

مدیریت موسسه ی تولیدی با کی می باشد؟

در اختیار صاحبان سرمایه بدون قید و شرط است.

مطلقا در اختیار دولت است.

در اختیار صاحبان سرمایه بشرطی که سفیه نباشند. و ضرری به کسی نرسانند.

چه چیزی و چقدر تولید شود؟ به چه کسانی و چگونه توزیع گردد؟

مکانیزم قیمت ها در بازار و رقابت آزاد مانند دستی نا مرئی معلوم می کند چه چیزی و چقدر تولید شود. و محصولات بین صاحبان نهاد های تولیدی با همان مکانیزم قیمت ها تقسیم می گردد. هر چیزی اگر اقتصادی باشد تولید می شود و مانعی در کار نیست.

دولت با برنامه ریزی های کلی مرکزی تمام چیز هایی را که باید تولید شود و مقدارش را، و به تمام کسانی که باید توزیع شود و میزانش را تعیین می نماید.

تراضی طرفین متعاملین تحت نظارت اخلاق اسلامی منبعث از اوامر و نواهی الهی تنظیم کننده ی قیمت هر چیز و کم و کیف تولید و توزیع آن است. بازار بی غل و غش و قانون عرضه و تقاضا ابزار کار هستند. همه ی چیزهای حلال را می شود تولید کرد و با شرایط شرعی می شود توزیع نمود.

دخالت دولت در این زمینه چقدر است؟

دولت در کارهای تولید و توزیع مطلقا دخالت نمی کند.

دولت در کارهای تولید و توزیع صد درصد دخالت می کند.

دولت فقط ناظر بر مشروع و مشروط بودن تولید و توزیع است که مقرراتش در شریعت اسلام تعیین شده.

از تولیدات چه مقدار مصرف و چه مقدار ذخیره شود؟

فرد فرد مردم در اینکه چقدر از در آمدشان را خرج و چقدر ذخیره کنند مختارند. در حالی که ذخیره کنندگان را با دادن بهره تشویق می کنند مصرف کنندگان را با تبلیغات رادیو و تلویزیونی، کارت های اعتباری و اجناس قسطی به حد اصراف می کشانند.

تعیین مقدار مصرف و اجناس مصرفی با صوابدید و در اختیار دولت است.

فرد فرد مردم در میزان مصرف و ذخیره کردن درآمد خود مختارند. ولی شعار «نه اسراف کنند و نه خست به خرج دهند» سر مشقشان است.

بر ذخیره هایی که سرمایه گذاری می شود  مالیاتی تعلق می گیرد؟

از  در آمدی که به مصرف توسعه ی کارهای تولیدی و سرمایه گذاری مجدد برسد، مالیات بسیار کمتری وصول می گردد.

معمولا بجز اشخاص استثنایی کسی درآمدی اضافه بر مخارجش ندارد که مالیات بپردازد.

از درآمد افراد صرف نظر از اینکه خرج شود یا سرمایه گذاری گردد، به یک میزان زکات وصول می گردد.

آیا به سرمایه سودی تعلق می گیرد؟

به سرمایه سود ثابتی به نام بهره و یا سود متغیری به نام نفع تعلق می گیرد. در محاسبات سود دهی کار تولیدی، بهره ی پول با نرخ رایج در بازار عامل تعیین کننده ای است. و از این رو غالبا ترمز کننده ای بسیار قوی محسوب می شود.

به سرمایه از نظر تئوری سودی تعلق نمی گیرد. ولی عملا  کلیه ی مخارج روزانه ی دولت و سرمایه گذاری های جدید دولت سوسیالیستی از تولیدات برداشته می شود. و هیچگاه  تمام منافع موسسه به کارگران و دست اند کاران موسسه ی مربوطه تعلق نمی گیرد و در واقع خیلی بیش از سرمایه ی متعارف از تولیدات به خزانه ی دولت می رود.

به سرمایه هیچگونه سود ثابتی به نام بهره تعلق نمی گیرد. یعنی ربا حرام است. ولی سرمایه بعد از شرکت مستقیم در کار تولیدی، و قبول کلیه ی ضرر ها و مخاطرات احتمالی و حفظ رضایت همه ی دست اندر کاران، سودی متغیر به نام نفع می برد. در محاسبات سود دهی کارهای تولیدی، بهره ی پول صفر است و از این رو برای سرمایه گذاری مشوقی بسیار قوی است.