رابطه علم و ایمان

رابطه علم و ایمان

“علم” به ما روشنایی و توانایی می بخشد.

                                          “ایمان” عشق و امید و گرمی.

“علم” ابزار می سازد.

                                           “ایمان“، مقصد.

“علم” سرعت می دهد.

                                            “ایمان“، جهت.

“علم” توانستن است.

                                           “ایمان” خوب خواستن است.

“علم” می نمایاند که چه هست.

                                          “ایمان” الهام می بخشد که، چه باید کرد.؟

“علم” انقلاب برون است.

                                          “ایمان” انقلاب درون.

“علم” جهان را جهان آدمی می کند.

                                         “ایمان” روان را روان آدمیت می سازد.

“علم” وجود انسان را بصورت افقی گسترش می دهد.

                                         “ایمان” به شکل عمودی او را بالا می برد.

“علم” طبیعت ساز است.

                                       “ایمان” انسان ساز.

هم “علم” به انسان نیرو می دهد و هم “ایمان“اما:

“علم” نیروی منفصل است.

                                          “ایمان” نیروی متصل.

هم “علم” زیبایی دارد و هم “ایمان” اما:

“علم” زیبایی عقل است.

                                           “ایمان” زیبایی روح.

“علم” زیبایی اندیشه است.

                                             “ایمان” زیبایی احساس.

هم “علم” امنیت آفرین است و هم” ایمان” اما:

“علم” امنیت بیرونی می دهد.

                                               “ایمان” امنیت درونی.

“علم” جهان را با انسان سازگار می کند.

                                             “ایمان” انسان را با خود.

استاد مرتضی مطهری

span style=”font-size: x-small;”