او قرضاوی است کسی که…

شخصیت علامه دکتور یوسف قرضای در چند سطر

آفتاب علم و دانش، دانشمند نور افزا، معلم ربانی، نصرت دهند حق، رهنمای مردم، یگانه زمانش، شیخ وسطیت و امام دعوتگران.
همه ما استعمال این کلمات را مبالغه در توصیف و زیاده روی در محبت مشایخ بزرگ می دانیم؛ اما به واقعیت آنانی را که بزرگان و مشایخ خود به این القاب توصیف کرده اند، معذور می دانم؛ چون شیخ و استاد خویش را اهل این صفات دانسته و این مدح و ستایش را نثارش می کنم. ایشان دکتور یوسف (قرضاوی) اند.

او قرضاوی است، صاحب تلاش های زیادی برای خدمت به اسلام در ضمن: تألیف کتاب های علمی، دعوت و رهنمایی، سخنرانی و مناظره، فقه و فتوا، کنفرانس ها و سمینارها، بحث ها و محاضره ها، مشارکت در عضویت مجالس و مؤسسات و مجامع فقهی.

او قرضاوی است، مؤلف نزدیک به دو صد کتاب ( مختصر، متوسط و موسوعی)، او کسی است که کتاب ( حلال و حرام در اسلام ) را (۵۶) سال پیش در سن (۳۲) سالگی بر اساس مکلفیتی که از طرف شیوخ ازهر در زمان شیخ شلتوت و اداره فرهنگ ازهر شریف در زمان دکتور محمد البهی برایش داده شده بود؛ تألیف کرد که به بیش از ۲۰ زبان دنیا ترجمه شده تا مشکل مسلمانان را در کشور های غربی نیز حل نماید. او هم چنان مؤلف کتاب ( فقه زکات) می باشد که بنا به گفته شیخ محمد غزالی درین زمینه کتابی مثل آن نوشته نشده است؛ او نویسنده موسوعه ( فقه جهاد) نیز بوده و تألیفات نفیسی دارد که در شرق و غرب جهان چاپ و نشر گردیده اند.

ایشان دکتور یوسف قرضاوی اند، انسان با وقار و متین و نرمخوی، کسی که هرگاه یک موقف سالم انسانی را ببیند یا بشنود، به عبرت گرفتن از آن سبقت می جوید. او قلب نرمی داشته و زود اشک هایش روان می شود، روح صاف، باطن پاک، احساس نیکو، اخلاق کریمانه داشته و همیشه با لبخند با دیگران ملاقات می نماید.

او قرضاوی است، کسی که دها پایان نامه دانشگاهی ( ماستری) و ( دکتوراه) در مورد شخصیت، فکر، فقه، دعوت، اصلاحات، تلاش ها و آثارش در دانشگاه های مصر ( ازهر، قاهره، عین شمس و …) و دانشگاه های جهان مثل: عراق، مغرب، یمن، لبنان، پاکستان، هند، مالیزیا، اندونیزیا، چین و… تألیف شده است.

او قرضاوی است، کسی که اکادیمی های علمی و مجامع فقهی برای دعوتش به قبول عضویت از طرف ایشان و اشتراک و سهمگیری او با هم مسابقه دارند.

او قرضاوی است، کسی که پیش از شاگردانش، استادان و معاصرینش به ستایش و تمجید او پرداخته اند، مثل: حسن البنا، محمود شلتوت، محمد البهی، عبد الحلیم محمود، محمد غزالی، أبو الحسن ندوی، أبو الأعلى مودودی، مصطفی سباعی، مصطفى زرقا، علی طنطاوی، محمد المبارک، عمر أمیری، معروف دوالیبی، عبد العزیز بن باز ، عبد الله بن عبد العزیز آل الشیخ، عبد الله بن منیع، عبد الله بن زید آل محمود، عبد الله الأنصاری، عبد الله بن ترکی، نظام یعقوبی، عبد الستار أبو غده، عبد الفتاح أبو غده، محمد عوامه، أدیب صالح، فیصل مولوی، محمد فتحی عثمان، محمد عماره، أحمد السعال، طارق البشری، فهمی هویدی… و شخصیت های فراوان دیگر.

او قرضاوی است، کسی که در راه دین و وطنش قربانی ها داده است، در عنفوان جوانیش در زمان ملک فاروق در زندان (طور) زندانی بوده و مورد اذیت و شکنجه قرار گرفت؛ سپس در زمان جمال ناصر بیش از یک بار وارد زندان نظامی شده و بالآخره از خانه اش به سوی الله، رسول الله و خدمت به دینش مهاجر گردید.

چند وقت پیش، نام ایشان و جمعی از علماء در لست مورد تعقیب پولیس بین المللی انترپول همراه نام های مجرمین بین المللی قرار گرفت. انترپول کجاست؟ چرا در مورد کسانی تصمیم نمی گیرد که کشتند، زخمی کردند، سوزاندند، غصب نمودند، تبعید ساختند و حرث و نسل را هلاک ساخته و کشورها را خراب کردند، بندگان خدا را مورد هتک حرمت قرار داده و اتهامات دروغین به آنها نسبت داده اند؛ کسانی که الله متعال در انظار مردم رسوای شان نمود.

نوشته: إسماعیل إبراهیم / ترجمه و تلخیص: عبدالخالق احسان

منبع: نوگرا