ماموریت البرادعی برای تخریب مصر

از زمان روی کار آمدن اسلام گرایان در مصر پس از برگزاری انتخابات شفاف، نگاه جهان اسلام و همچنین نگاه جامعه جهانی به مصر بیشتر شده است.

 آنچه صهیونیست‏ها را درباره مصر جدید نگران می کند، سیاست خارجی این کشور است. ظهور کشور با اقتدار در سیاست خارجه در جهان عرب تهدیدی بزرگ برای اسرائیل به شمار می رود. از طرفی مصر بزرگترین کشور جهان عرب است و قیادت اسلامی در آن مساوی است با قیادت اسلامی در کل جهان عرب. از این رو تغییرات در مصر بر دیگر کشورهای اسلامی و عربی بی تاثیر نیست.

“محمد مرسی”، نامزد اسلام گرایان، در یک انتخابات آزاد پیروز شد.  از همان زمان هجوم سخت وتند علیه وی آغاز شد. حوادث روزهای اخیر نیز پرده از برخی دست‏های پنهان علیه ملت و حکومت مصر برداشت و نشان داد که صلیبی ها در برافروختن آتش جنگ و فتنه در سرزمین کنانه، به آشوب کشاندن این سرزمین و گشودن درهای کودتاهای نظامی، نا امنی و غیره تلاش گسترده ای دارند.

مجموعه ای از افراد که “فهمی هویدی”، نویسنده معروف از آنها با عنوان «گمراهان سیاسی» یاد می کند، ولی آنها خودشان را با عنوان اپوزیسیون معرفی می کنند، با تشکیل پیمان جدیدی سعی دارند تا کشور مصر را تخریب کرده، با سرنوشت ملت مصر بازی کنند و این کشور کشور اسلامی را در تونلی وحشتناک گرفتار نمایند.

 پیمان این” گمشدگان” و یا همان “گمراهان جدید سیاسی” از مقاصد شوم و پست آنها  پرده برداشت و برای همگان معلوم شد که چطور با بهانه قرار دادن مسائلی که حل آنها با گفتمان و نشستن پای میز مذاکره ممکن است، برای سرنگونی دموکراسی تازه که به پیروزی اسلام گرایان با سه چهارم آرای ملت مصر در انتخاباتی- که جهان نظاره گر شفافیت آن بود- شکل گرفت، آستین بالا زده اند.

 “گمراهان سیاسی”، که از جایگاه مردمی چندانی برخوردار نیستند، وقتی متوجه شدند که در انتخابات شفاف و آزاد هیچ‏گونه شانسی ندارند، برنامه ها و توطئه های خود علیه اسلام و مسلمین و ملت مصر را به خیابان‏های این کشور کشاندند تا با بحرانی کردن اوضاع به خواسته هایشان دست پیدا کنند. اما غافل از اینکه این توطئه های خیابانی در مصر در حقیقت عجز و ناتوانی خودشان در میدان دموکراسی مسالمت آمیز را به اثبات رساند.

این در حالی است که اگر اسلام گرایان مصری  بتوانند در دوران حکومتشان مشکلات این کشور را حل کنند، شانس پیروزی آنان در انتخابات آتی بیشتر خواهد بود؛ نکته ای که دشمنان اسلام در جهان اسلام به خوبی به آن واقف اند. لذا ازهر کوششی یا به تعبیر دقیق‏تر از هر توطئه ای در جهت ناکام گذاشتن حکومت مُرسی دریغ نمی کنند. پول‏های هنگفتی که از برخی کشورها جهت ایجاد اغتشاش و آشوب در مصر سرازیر می شود، خبر از این پیمان‏های پشت پرده می دهد. چه این پول‏ها برای تحریک گروههای افراطی در سینا باشد، و چه برای  ولگردهای مخرب  در قاهره.

 معرکه اخیر مصر نشان داد که عملکرد لیبرال ها و نیز گروههای چپ‏گرا چقدر شرم آور است. همچنین این موضوع  بر همگان هویدا شد که این احزاب فقط ابزارههای استعمار نظامی، فرهنگی، اجتماعی، فکری و اقتصادی سرزمین‏های اسلامی بوده اند و بس.

 لیبرال‏ها و چپ‏گراها کودتاهای متعددی به راه انداختند. با حکومت‏های نظامی هم پیمان شده و با استبداد و دیکتاتوریت هم‏نوا شدند و به سوی بسیاری از گروهها و سازمان‏های ضد دین و ضد فرهنگ اسلامی دست دوستی دراز کردند. به راستی اگر غیر از این است به چه دلیلی برای مخالفت با موادی از دستور قانون اساسی که برخاسته از تعالیم اسلام در این قانون است مخالفت می کنند؟ چرا می خواهند به طور کامل اسلام را از قوانین کنار بزنند؟ و چرا نمونه های غربی و سکولار و ضد دین را تبلیغ می کنند؟ در حقیقت همه این گروهها یک هدف  را دنبال می کنند؛ آنها در واقع خواستار جامعه عربی، اما بدون دین و فرهنگ و هویت هستند.

غوغایی که رسانه ها علیه گروههای سلفی و اخوانی در مصر به راه انداخته اند و با تمام قدرت فعالیت می کنند و مسایل معمولی را بزرگ جلوه می دهند، در حقیقت هدف اصلی آنها اسلام و اندیشه اسلامی و فرهنگ اسلامی است. آنها با القای این تصور غلط که دین مساله ای خصوصی بین بنده و خدایش است و نباید در اجتماع نقشی داشته باشد، قصد دارند تا اسلام را در مساجد منحصر نمایند. آنها بارها به صراحت گفته اند که اسلام گرایان قصد دارند مصر را از “دولت مدنی به دولت دینی” منتقل کنند.

 اصطلاحاتی از قبیل  “دولت اخوان المسلمین” و ” اخوانی کردن دولت” و اصطلاح “اسلام پیچیده و مرموز” از تعبیرات محمد البرادعی در مقاله اش در روزنامه نشنال تایمز است. وی می نویسد: «تمام احزاب سیاسی غیر اسلامی تحت عنوان “جبهه نجات ملی” متحد شده اند و من به عنوان هماهنگ کننده آن کار می کنم، و همه در برابر پروژه مرموز اسلامی که مرسی و یارانش قصد اجرای آن در کشورمان را دارند متحد شده اند! »

 این اعتراف صریح البرادعی در واقع نوعی هم پیمان شدن وی با دسته های هوادار حسنی مبارک و بر علیه خواست مردمی اغلب ملت مصر است. یادمان نرود که البرداعی همان کسی است که در نابودی عراق پرونده خوبی درغرب دارد. به نظر می رسد که ماموریت فعلی وی تخریب مصر است.

 البرادعی که خودش را سخنگو و رهبر مخالفان مرسی می داند، اضافه می کند: «وضعیت در مصر بحرانی است. مصر بین اسلام گرایان و دیگر مصری‏ها تقسیم شده است، و این تقسیم راه را به سوی سیناریوهای دیگر از قبیل دخالت ارتش و انقلاب فقرا و یا حتی جنگ داخلی باز می کند. خوف بر اکثر مصری‏ها و کسانی که به جای حکومت دینی، دموکراسی حقیقی می خواهند چیره شده است. دادگاهها اعتصاب کرده اند و جوانانی که انقلاب نمودند اصرار دارند که آنها زندگی خود را به مخاطره نینداختند و قربانی ندادند تا دیکتاتوری دینی را جایگزین دیکتاتوری سیکولار کنند.»

 سخنان البرادعی بسیار واضح است،  و نکته جالب توجه و نیز تعجب برانگیز اینکه سخنان البرادعی فقط در روزنامه های چاپ غرب پخش و منتشر می شوند، و مقاصدش را در رسانه های عربی و مصر با این صراحت مطرح نمی کند.

 البرادعی طبق اعتراف خودش می خواهد “دیکتاتوری دینی” را سرنگون کند. او خبر از خشونت، آشوب و جنگ داخلی می دهد. این سخنان وی از مطالبه حقوق و حل آن از راه دموکراسی ملی که به آرای مردم مراجعه می کند کاملا به دور است، و تعجب اینجاست که این “خشونت طلبان اسلام گرا” دعوت به انتخابات و دموکراسی و رفراندم می دهند، در صورتی که “منادیان آزادی، لیبرال‏ها و چپی‏های قوم‏گرا” به راه حل‏های نظامی و کودتا و بی توجهی به خواست اکثریت مردم فرا می خوانند، و گاهی اکثریت ملت را جاهل و بیسواد و خام و ناپخته در سیاست تصور کرده و انتخابشان را باطل می دانند!!

 این همان “دموکراسی” است که گمراهان سیاسی مصر خواهان آن هستند و با عناصر فاسد از بقایای نظام سابق و بقایای احزاب چپ‏گرا و لیبرال دموکرات‏های مورد حمایت برخی دولت‏های خلیجی هم پیمان گشته اند تا مصر را از این دموکراسی بهره مند کنند!!

 این معرکه در حقیقت بین جامعه مصر و هویت و فرهنگ و دین این ملت و بین کسانی است که می خواهند مصر را از تاریخ، تمدن، قیادت و نقش اساسی آن در جهان اسلام بیگانه کنند. این نبرد، نبرد سیاسی کوچکی برای بدست آوردن کرسی ریاست نیست، بلکه این نبرد، نبرد  حال و گذشته و آینده مصر است. نبرد عزت و سربلندی جهان اسلام است که مدتها بازیچه شرق وغرب بوده است.

عبدالله

منبع: سنی نیوز